Film Ghatele Ahli ( Domestic killer )

فیلم با مونولوگ های کوبنده ای از پرویز پرستویی شروع می شود و البته با لحنی که پیش از دیدن فیلم هم می شد حدس زد که پرستویی با این لحن در فیلم بازی می کند. یک لحن لات مآبانه مثل همه قهرمانان فیلم های کیمیایی، تفاوت فقط در اینجاست که این قهرمان این بار کت و شلوار اتو کشیده ای تنش هست و پشت تریبون دولتی قرار دارد. دیالوگ های اولیه کاراکتر اصلی فیلم آنقدر تند و More...تیز است که در وهله اول نوید یک فیلم سیاسی با انتقادات صریح و بی پرده را می دهد. قاتل اهلی فیلمی خوش قیافه است و در لا به لای سکانس ها و نماهای آن می توان رد و بویی از یک کارگردان آشنا به سینما را پیدا کرد

حالا که بحث را از روی پول شویی و فساد برداشتیم، باید به سراغ دنیای خیالی خلق شده توسط مسعود کیمیایی برویم. طبق معمول دیالوگ ها و سکانس هایی بسیار دوست داشتنی در فیلم وجود داشتند، مثلا نماز خواندن آقای سروش و صحبت دخترش مهتاب با او. دیالوگ های فیلم عمدتا مانند همیشه یک شاعرانگی ظریف در خود داشتند، اما داستان فرعی فیلم که همان عشق مهتاب و بهمن بود، به حدی رش More...د نکرده بود و تمام دیالوگ هایی که بهمن در آن حضور داشت، و عمده دیالوگ های مهتاب بی سروته از آب درمی آمدند. بی سروته یعنی این که نمی شد دینامیسم بین این شخصیت ها را درک کرد و باید دائم از خودمان می پرسیدیم که «فلانی چرا الان از فلانی عصبانی است؟» یا «چرا از فلانی متشکر است؟» یا «فلانی اصلا در مورد چه چیزی صحبت می کند؟» و