Film Ferrari ( Ferrari )

بازی ترلان پروانه از نقاط قوت کار است و شاید او در این فیلم، که شاید اولین فیلمی هم باشد که در آن ایفاگر نقش اول است، از همه ی توانایی های خود نهایت استفاده را برده و ذره ای گلدرشتی در کارش دیده نمی شود. یکی از ماهرانه ترین وجوه ایفای نقش او، استفاده ی درستش از لهجه است؛ گلنار حتی وقت هایی هم که می خواهد بدون لهجه صحبت کند ته لهجه ای دارد که به شکل ظریفی در More... بازی بازیگر لحاظ شده. دیالوگ گویی پینگ پنگی تنابنده و پروانه از دیگر بخش های جالب کار است و حضور آن ها مقابل یک دیگر به فیلم رنگ و بوی متفاوتی بخشیده است. از بازی کوتاه اما تأثیرگذار رضا داوودنژاد در نقش سجاد که درواقع همان کلید گمشده ی دختر است هم نمی توان یاد نکرد. همچنان معتقدم فیلمنامه می توانست چالش های بیشتری داشته باشد، بحران ها می توانستند عمیق تر باشند، داستانک های فرعی متنوع تر باشند و از طول مکالمه های نادر و دختر کاسته شود. شاید فیلمساز از تمامی ظرفیت های دراماتیک اثر بهره نبرده باشد اما نتیجه فیلمی شسته رفته و خوب است که در میان فیلم های عمدتاً تکراری و تقلیدشده ی جشنواره ی امسال اتفاق خوشایند و مبارکیست

فیلم فِراری از چند لحاظ قابل اهمیت است. ابتدا اینکه با وجود ورود به عرصه معضلات اجتماعی، روایت سالم و به دور از سیاهنمایی ارائه می کند. این درست بر خلاف آثار مشابهی است که این روزها در سینمای ایران شاهد آن هستیم. فیلم با وجود پرداختن به موضوعاتی همچون دختران فراری، فاصله طبقاتی، تهاجم رسانه ای و فرهنگی سریال های ماهواره ای و حتی خودفروشی زنان، سعی کرده More... به دور از سیاهنمایی به بیان مسائل زیر پوست شهر بپردازد و این موضوع علاوه بر دلنشین تر کردن خود اثر، قصه آن را برای مخاطب قابل هضم تر می کند. در عین حال فیلم ادعایی ندارد و از ادا و اطوارهای روشنفکری هم بخوبی دوری می کند و در این دام نمی افتد. «دغدغه مندیِ شریف» فیلمساز در روزگاری که کارگردان های هم دوره اش فقط می سازند تا حضورشان را ثبت کنند و دائما در حال تنزل هستند، قابل تحسین است. اینکه داوودنژاد بعد از این سال های متمادی کار در عرصه سینما به فرم و محتوا توامان اهمیت می دهد و بالطبع به مخاطبش احترام می گذارد بسیار ارزشمند است