Film Darkoub ( Axing )

«دارکوب» جدیدترین ساخته ی بهروز شعیبی ملودرامی اجتماعی ست با محوریت معضل «اعتیاد».
در سومین فیلم سینماییِ خود، بهروز شعیبی، به سراغ ژانری متفاوت نسبت به فیلم قبلی اش «سیانور» رفته است و به همان میزان که «سیانور» سرشار از خلاقیت و ایده های نو، چه به لحاظ روایی و چه از منظر بصری بود، «دارکوب» فیلمی نسبتاً تکراری ست که حکم نوعی زنگ تفریح را در کارنامه ی بهروز شعیبی دارد. این را نمی گویم که ارزش فیلم او را زیر سؤال ببرم، بلکه برعکس، «دارکوب» فیلمی بدی نیست و اتفاقاً خوش ساخت هم هست، فیلمی ست که قاعده های اقبال در گیشه را هم رعایت کرده است، گروه بازیگران خوبی دارد و از همه مهم تر گریم کنجکاوی برانگیز سارا بهرامی قطعاً خواهد توانست بسیاری از سینمادوستان را به تماشای این فیلم بکشاند اما این ها به این معنا نیستند که شعیبی در «دارکوب» قرار است شما را غافلگیر کند. فیلم یک ملودرام است با خط داستانی آشنای کودکی که فرزند واقعی مادرش نیست، در این بین سر و کله ی مادر واقعی پیدا می شود که از قرار معتاد هم هست و ... حتا باید اذعان کنم پایان فیلم نیز کاملا قابل حدس است و همان چیزیست که از «دایره گچی قفقازی» گرفته تا «کیمیا» (احمدرضا درویش) و ... به آن اشاراتی داشته اند.