Film Soranjan ( Soranjan )

فیلم «سورنجان» در قالب درام، آیینه ای است از نمایش آلوده روابط انسان و تصویری است از وجه مخفی و مخوف او از انتخاب هایی که در موقعیت های پرتلاطم زندگی گرفته اند.
فیلم در پلان آغازین با به تصویر کشیدن قابی سرد و غم زده از فصل پاییز، حیاط خانه ای بزرگ با استخری خالی از آب که همه جا با برگ های خشک درختان چنار تزئین شده است، کار خود را شروع می کند.
در پلان بعدی اما با اولین فرد ساکن در خانه آن هم در پشت پنجره آشپزخانه آشنا می شویم. او پنجره چوبی و قدیمی رو به حیاط را باز می کند و کیسه سبز رنگ زباله را پشت پنجره می گذارد. این کار به نوعی در ادامه آنچه که خواهیم دید و در تعلیق به وجود آمده از متن داستان، معنای واقعی خود را هویدا می کند. بعد از آن دوربین نیز با حرکت رو به جلو از پنجره، گویی تماشاگر را وارد دل ماجرا می کند.
فضای خانه با تمام مساحت بزرگش، محصور و بسته است. در این خانه همه چیز نامرتب، آشفته و بی نظم است. احساس افسردگی و ناامیدی در ساکنین از همان ابتدا به شکل محسوسی دریافت می شود.

«سورنجان» یک درام خانوادگی با محوریت دو زوج جوان است که به آسیب شناسی رابطه آن ها از گذشته تا حال در یک ضرب الاجل زمانی می پردازد. اولین فیلم سینمایی محمدرضا رسولی بر اساس نمایشنامه ای از صحرا رمضانیان و فیلمنامه ای به قلم وی ساخته شده که این وام دار بودن به تئاتر، به واسطه محدود بودن کاراکترها (چهار شخصیت) و تک لوکیشن (خانه ویلایی قدیمی) موکد می شود.
فرم روایی فیلم می تواند یادآور «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» روح الله حجازی در سینمای ایران و در اشل وسیع تر وام دار نمایشنامه های «چه کسی از ویرجینیا وولف می ترسد؟» ادوارد آلبی و «خدای کشتار» یاسمینا رضا باشد.
ماجرای زوجی که با ورود کوتاه مدت به زندگی زوجی دیگر، شرایطی ایجاد می کنند که رازهای گذشته و تاثیر آن بر رابطه بحرانی زمان حال آن ها بسط یافته و منجر به فینالی می شود که یک نقطه ثبات موقتی برای جمع کردن تور قصه در جهان درام است.
زندگی سرد و بی روح هاله (بهدخت ولیان) و کیهان (میلاد کی مرام) با ورود زوج صبا (مهدخت مولایی) و حمید (امیربهادر اورعی) دچار نوساناتی می شود. بحرانی که با تکیه بر رفاقت دوران دانشجویی زوج میزبان با حمید شدت گرفته و با پرده برداشتن تدریجی از این مثلث عشقی بسط می یابد.
اما این همه ماجرا نیست، چراکه رازهای گذشته این چهار نفر که گاه به یکدیگر ربطی هم ندارد، به گونه ای در جهان قصه به هم تنیده شده که هر لحظه تنش بین آن ها شدت می گیرد. از یک گلدان گل سر میز صبحانه تا یک گفت وگوی تلفنی، بر تنش رابطه اجباری و کوتاه مدت این دو زوج می افزاید، تا جایی که هر یک شروع به افشاگری درباره دیگری برای حفظ منافع خود می کند.

فیلم «سورنجان» در قالب درام، آیینه ای است از نمایش آلوده روابط انسان و تصویری است از وجه مخفی و مخوف او از انتخاب هایی که در موقعیت های پرتلاطم زندگی گرفته اند.
فیلم در پلان آغازین با به تصویر کشیدن قابی سرد و غم زده از فصل پاییز، حیاط خانه ای بزرگ با استخری خالی از آب که همه جا با برگ های خشک درختان چنار تزئین شده است، کار خود را شروع می کند.

فیلم به جهت فضاسازی و کارگردانی و به خصوص فرم بصری می تواند ترجمان تصویری دقیقی از رابطه سرد و ازهم پاشیده زوجی عاشق در یک خانه قدیمی و فرسوده و تودرتو باشد؛ زنی که برای فاصله گرفتن از مرد به خلوت با جنینش در گل خانه و مردی که به کتاب هایش برای ترمیم وجدانی زخم خورده پناه برده است. همان طور که موسیقی فیلم با ظرافت به کامِ لحظه های سرد و زخم های التیام نیافته این زوج می رود. اما پرداخت قصه و نحوه اطلاع دهی که با بسط درام و افشاگری منجر به جمع کردن تور قصه می شود، فاصله این فیلم را با یک اثر بی کم وکاست حفظ می کند