نمایش «شایعات» گره افکنی های فراوانی را در دل خود دارد، این گره افکنی ها، در کنار کشمکش ها و تعلیق های بجا و به موقع داستان، به کار، ارزش فراوانی بخشیده است. حلقه پیوند در این نمایش، آن ارتباط درست و منطقی با کل کار و در رأس آن تماشاگران است، که در اینجا هم، به درستی رعایت شده است. شخصیت های نمایش، آدم های جدی و اتو کشیده شده، که بر آمده از اجتماع به ظاهر روشنفکر بشری اند؛ کارگردان آن ها را در موقعیتی طنز و مستاصل قرار داده تا بدین وسیله اسباب خنده و شادی تماشاگران را فراهم کند. نمایش «شایعات» موقعیت های بالقوه زیادی را در نهان خود پنهان دارد، که متاسفانه کارگردان از همه این ظرفیت ها به درستی و بطور کامل استفاده نکرده است.>