فیلم سال دوم دانشکده من

Sale Dovvome Daneshkade-ye Man

با همه این ها، فیلم «سال دوم دانشکده من» برخلاف بیش از هفتاد درصد آثار سینمای ایران، فیلمی است که بیهوده ساخته نشده و هدف دارد؛ دغدغه نسل جوان و دخترانی را دارد که در طوفان فرهنگی، مابین دوگانگی های فرهنگ سنتی و هجوم مدرنیته، باید مسیر خود را بیابند و گمراهی و شکست را پشت سر بگذارند. هرچقدر هم که جوانان امروزی بسیار پیچیده تر، جسورتر و باهوش تر از مهتاب فیل ...ادامه متنم «سال دوم دانشکده من» باشند، باز هم دیدن این فیلم می تواند در مورد روابط آدم ها در دنیای مستقلشان جذاب و پرنکته باشد. این فیلمی است که برای هجوم به خلوت تنهایی از دست مهم ترین آدم های زندگی، راه حل دارد؛ جایی که انسان در میان عزیزترین افراد باز هم خود را تنهاتر از همیشه می یابد و در این سکوت و سکون و تنهایی باید به تصمیم نهایی برسد

محسن شریف الدین

انتخاب بازیگران فیلم از نقاط قوت آن است. دو بازیگر جوان و تازه کار فیلم، هر دو از عهده نقش آفرینی به درستی برآمده اند و بازی هایشان به اندازه است. نقش های دیگر فیلم، معمولی و مسطح اند و شاید هر بازیگر نه چندان مشهوری هم می توانست از عهده ایفایشان برآید. این که فیلمساز چرا برای این نقش ها به سراغ ویترینی از بازیگران شناخته شده چون بابک حمیدیان، علی مصفا، ویش ...ادامه متنکا آسایش، افشین هاشمی، شقایق فراهانی، نیلوفر خوش خلق و ... رفته است احتمالاً به منظور حفظ گیشه فیلم بوده است اما ای کاش دست کم این نقش ها کمی مهم تر و پررنگ تر بودند یا جای کار بیشتری داشتند؛ این در حالی ست که همه ی آن ها در حد و اندازه ی چند نقش مکمل نه چندان درخشان باقی می مانند

یاسمن خلیلی فرد