فیلم پیلوت

Pilot

در رابطه با نوع روایت¬ پردازی نیز در همان ابتدا این پرسش مطرح می ¬شود که آیا بحران اصلی فیلمنامه مسئله ¬ای آن¬ قدر پیچیده است که تا این اندازه شاخ و برگ پیدا کند و بابتش این همه رخداد فرعی پیش بیاید؟ پدری که اصلاً مرگ و زندگی فرزند بیمارش برای او اهمیتی نداشته به صرف لجبازی با همسر سابقش چرا باید متحمل این حجم از دردسر و دشواری شود؟ چرا باید با پزشک صادرکننده¬ ی گواهی فوت دربیفتد یا همسر سابقش را به باد کتک بگیرد؟ ضمن آن¬ که مسأله ¬ای که والدین کودک بر سرش نزاع می¬ کنند اصلاً آن¬قدر مهلک نیست؛ چراکه شهرهای محل سکونت والدین کودک متوفا که هریک مٌصر هستند کودک در همان شهر به خاک سپرده شود تنها دو ساعت با هم فاصله دارند و این لج¬بازی عمیق و بگومگوهای متعدد در ظرف کوچک ماهیتِ مشکل آن¬دو نمی¬ گنجد. سؤال پرستار از فهمیه، مبنی بر باردار بودن یا نبودنش به شکل مشکوکی مطرح می ¬شود و زن نیز به شکل مشکوک¬ تری به آن پاسخ می¬دهد و همین سوال که ربط و تأثیر چندانی هم در پیشرفت روایت ندارد تا پایان فیلم در ذهن مخاطب باقی می ¬ماند و برایش به دنبال پاسخ است! وقتی متوجه می¬ شویم این سوال بنا نبوده نقشی در روند پیشرفت داستان داشته باشد کاملاً رودست می ¬خوریم و این در حالی¬ ست که لزومی به طرح آن سوال آن هم با آن لحن خاص در فیلم نبود.
به¬ نظر می ¬رسد فیلمساز قصد داشته است به شیوه¬ ی رایج سینمای اجتماعی سال ¬های اخیر به طرح مسئله¬ ای بحرانی با مضمون پنهانکاری، بحران جدایی و دروغ¬ گویی بپردازد اما به سبب نقصان در فیلمنامه و باسمه ¬ای بودن رویدادهای آن این طرح به ایده¬ ای تلف شده تبدیل می ¬شود که از جایی به بعد دچار سکته می¬¬ گردد و حتی عناصر گوناگون درام از آن حذف می ¬شوند و بنابراین دیگر جایی برای غافلگیری مخاطب باقی نمی ¬ماند.

یاسمن خلیلی فرد