فیلم پل خواب

Pole Khab

پل خواب ، در یک سکوت خبری و بعد از چندین ماه تبلیغ در مجلات مختلف آغاز به اکران کرد. و شاید همین تبلیغ های مجلات بود که کنجکاوی نگارنده را برای تماشای این فیلم بر انگیخت. فیلم بدون شک دارای بستری مناسب است. که انتخاب این بستر برای قصه گویی به شدت به باور پذیری و تاثیر گذاری آن کمک کرده است. پل خواب فیلمی نیست که مخاطب را پس زند. و بیننده را تا انتها دنبال خود می کشاند. اما از طرفی بیننده از دیدن این فیلم حیرت نمی کند. پل خواب داستان های تکراری و کلیشه ای و چندین بار شنیده شده را با هم ترکیب کرده و در غالبی جدید ارائه کرده است. پل خواب فیلمی برای گروه خاصی نیست و و تقریبا می توان گفت هر بیننده ای را همراه می کند. فیلم روایتی پیچیده دارد. که مخاطب را فعال می کند و باعث می شود تا با دقت و تمرکز بیشتری فیلم را به تماشا بنشیند. زیرا فیلم روایت را به خوبی گسترش می دهد. اما شاید در ادامه و بعد از نقطه اوج داستان. فیلم کمی افت می کند. فیلم مسائل را چندین بار تکرار می کند. و از این تکرار مسائل نتیجه ای حاصل نمی شود که در نهایت باعث می شود تا در پایان بندی دچار شتابزدگی شود. شتابزدگی ای که باعث می شود تا پایانی کمی گنگ رغم بخورد. زیرا پایان فیلم بیش از حد انتظار غیر قابل بررسی است.
نکته ای مثبت در مورد فیلم میزانسن ها و دکوپاژ های پخته است. که همه با توجه به تناسب با فیلمنامه طراحی شده اند ، که دل را نمی زنند و میتوان از آنها در جای خودشان لذت برد. در کنار اینها فیلمبرداری و تدوین است. که کاملا مشخص است ، فیلمبرداری در نقاط مختلف فیلم با توجه به روایت ، کاملا منطقی و طبق اصول انجام شده است.
در مورد بازیگری ، در این فیلم ساعد سهیلی توانسته از قالب نقش هایی که بازی می کند فاصله بگیرد. و شخصیت را به شکلی بسیار باور پذیرتر به نمایش بگذارد و در موقعیت های متفاوت عکس العمل های مناسب به نمایش بگذارد. دیگر بازیگران بازی شان در حد قابل قبول است ، غیر از هومن سیدی. شاید هومن سیدی با توجه به ابعاد شخصیتی که ایفا می کند ، درست از المان های بازی استفاده کرده باشد. اما این نقشی که از او دیدیم مانند بسیاری دیگر از نقش هایش است و می توان یادآور سریال عاشقانه باشد. و تنها تفاوتی که مشهود بود گریم او بود.

هومن نشتائی