افسون معبد سوخته از این منظر قابل توجه است که گویی داستانی را روایت می کند که با ضمیر ناخودآگاه ما ارتباط آشنایی برقرار می کند. خیانت و تراژدی مصائب انتقام که در تمامی فرهنگ ها قابل فهم است برمحمل این آشنایی اثرگذارتر می شود.
عشق دغدغه دیرینه کیومرث مرادی در آثارش و صدالبته به روایت زیرکانه نغمه ثمینی برصحنه ایرانشهر تماشایی است.
عشقی که در این داستان حتی پسرک زاده فرایند معجرهای نباتی را به جنبش وامی دارد و دنیای نمایش را برخلاف پیچیدگی هایش ساده فهم و جذاب می کند. روایتی سه گانه ای یک موقعیت هر بار و در هر حکایت پیچش های تازه می یابد و هر بار رمزهایی از آن گشوده می شود.
در وجه دیگر توانمندی متن همین رمزگشایی های پی درپی خودنمایی می کند که همراه با معجزه غافلگیری در سبک اجرا تماشاگر را مسحور خود می سازد.
