Film Amir ( Amir )

قاب بندی و نحوه فیلمبرداری فیلم در صدد حذف جزییات برآمده و نحوه قرار گرفتن دوربین به شکلیست که فیلمساز خیال می کند سبک نوینی از مینی مالیسم را در فیلم خود جاری ساخته است. چشم تماشاگر سعی در درست کردن قاب های تصویر دارد ولی بعد از مدتی متوجه سبک فیلم شده و باید با آن کنار بیاید. سبکی که آن را خاص کرده ولی این خاص بودن لزوما به معنای اصیل بودن و یا خوب بودن تلقی نمی شود. شبیه استفاده از چنین قاب تصاویری پیش تر در سریالی به نام MR.ROBOT به چشم می خورد که با وجود نه چندان هنری بودن مضمون و داستان سریال، به مراتب بهتر از نسخه ایرانی هنری آن از آب در آمده است.
فضاسازی سرد و افسرده حال و هوای فیلم در تمامی سکانس ها جاریست. تمامی عناصر صحنه از رنگ بندی و طراحی صحنه و لباس و حتی دکوپاژ ها در خدمت به جریان انداختن موج افسردگی در فیلم هستند و بازی بازیگران هم در این بین بیشتر به این امر دامن می زند. تم سرد و خاکستری رنگ ها و صحنه های موجود در نماها باعث شده که این جو به خوبی شکل بگیرد ولی زور زدن بیش از حد کارگردان به وسیله پک های سیگار پی در پی و استفاده از موسیقی سافت راک در این بین، کار را لوث کرده و آن را تبدیل به فضای شبه روشنفکری کرده است.

"امیر" نخستین ساخته نیما اقلیما فیلم جمع و جوری است. یک قهرمان امروزی درونگرا و کم حرف دارد؛ یک سیگاری پرمصرف که سنگ صبور دیگران است و می خواهد مشکلاتشان را حل کند. چند بازی خوب دارد به خصوص سحر دولتشاهی و هادی کاظمی و میلاد کیمرام. یک تهران خوب دارد با قاب های متفاوت و فیلتری که تصاویر چرک را به واقعیت نزدیک می کند. تجربه های تازه در قاب بندی و شیوه روایت باعث شده "امیر" را بشود یک فیلم تجربه گرا و البته قابل تحمل دانست. فیلم حکایت آدم های درهم شکسته و خانواده های از هم پاشیده معاصر است و داستان لاغرش را البته کُند و کشدار تعریف می کند.